De watervallen van Iguaçu

Óla!

Hierbij een van onze laatste reisverslagen!

Afgelopen vrijdagochtend 7 uur zijn we met z’n 11-en en de psychologe met man en kind vertrokken naar de watervallen van Iguaçu, zo'n 800 km verderop (3-landenpunt van Brazilie, Paraquay en Argentinie). We hadden een bus gehuurd met 2 chauffeurs. Over 800 km hebben we op de heenreis ruim 13 uur gedaan. Iedereen was dus lekker gaar toen we bij het hotel aankwamen. Eerst even opfrissen en toen met z'n allen gegeten in de pizzahut om de hoek (ja, erg toeristisch hier, dus volop mcdonaldsen etc.). Volgende dag vroeg op en richting het nationale park. Eerst met een soort van open jeeptrein een stuk door het oerwoud gereden, waarna we met regenjas aan een rubberboot instapten en richting watervallen gingen! Dit was voor ons allemaal waarschijnlijk voor het eerst dat we gingen 'watervalbotsen'. Ongeveer 8 keer met volle kracht vooruit tegen een waterval opbeuken, waar je dus zeikesnat van werd, zelfs met regenjassen en poncho's aan. Maar wel erg gelachen!
Tijdens de lunch kregen we bezoek van quati's (soort wasberen met lange spitse neuzen) die heel brutaal waren, maar wel heel grappig. Hierna hebben we ongeveer 2 uur langs de watervallen gelopen. Nu kregen we pas echt een goed beeld van hoe ongelofelijk bizar mooi dit is! Met elkaar hebben we zeker wel 1000 foto's geschoten, want elke keer als we weer een stukje verder liepen dan riep iemand uit: 'vanaf hier is het pas mooi!' waarop we allemaal meteen onze camera weer trokken. Ik ben zelf nooit bij de Victoria of de Niagara watervallen geweest, maar wat ik heb begrepen vallen die in het niets bij degene die wij nu hebben mogen ervaren.

Tot slot hebben we een bezoek gebracht aan het vogelpark. Enorm veel verschillende toekans, andere prachtige kleurrijke vogels, krijsende papagaaien die een centimeter boven je hoofd langsscheren etc. etc. en Ties natuurlijk helemaal in z'n element! Helaas was het toen al 18 uur, en sloot het park, waardoor we geen tijd meer hadden voor de helikoptervlucht boven de watervallen langs die sommige van ons graag hadden willen doen. Maar ja, je kan niet alles, en iedereen heeft wel reuze genoten van deze dag. Nog gezellig gegeten bij een grillrestaurant en toen de bus moe maar voldaan weer in. Heel de nacht gereden en 2,5 uur geleden weer aangekomen. Iedereen is nu behoorlijk moe, want bijna niemand heeft een oog dicht kunnen doen. Joaquin en de psychologe hebben het nog wel het zwaarst gehad, die zijn halverwege de dag ziek geworden en hebben flink moeten overgeven en de 12 uur durende busreis terug weer moeten doorstaan. Die liggen nu dan ook in hun bed. En wij zijn aan het wachten tot we onze laatste hand kunnen leggen aan het basketbalveld dat we aan het opknappen zijn (de sleutels van de schuur waarin al onze verfspullen liggen is namelijk op slot en de sleutels foetsie...).

Verder gaan we vandaag nog de naam (FONTE E VIDA) van de sport/fitnessruimte die we nu deels hebben omgebouwd ophangen en een foto maken, lekker aan het zwembad liggen en vanavond uit eten bij de pizzeria waar we ook de eerste dag hadden gegeten. We hebben dan ook de mensen uitgenodigd die ons zo goed geholpen hebben de afgelopen weken om ze te bedanken. Morgenvroeg vroeg op om aan de terugreis te beginnen...

Tot snel allemaal! Bedankt voor al jullie reacties! We zien er naar uit iedereen bij te praten. Voor Ties en mij duurt dit een weekje langer, wij gaan nog lekker even rondtrekken

Chau!